Het clubkampioenschap is dé dag waar onze voorzitter eens al zijn saddistische trekjes kan botvieren. Deze keer had hij een pittige wedstrijd uitgetekend in de duinen van De Haan. Bram Huysentruyt moest door blessureleed forfait geven waardoor de favorieten rol naar mezelf en Jan Goddaer ging. Maar zoals het spreekwoord zegt, was er een 3de hond die met het been ging lopen.

We maakten onderstaande samenvatting.

Toen ik hoorde dat ploegmaat, mountainbiker Bram Huysentruyt, voor het eerst een wegkoers zou betwisten in opdracht van zijn trainer, wou ik dat natuurlijk niet missen. De koersen bij de Elite zonder Contract beginnen pas volgende week en bij de nevenbond EDH maken ze er blijkbaar geen probleem van als er elite aan de start staat. Door het goede weer deze week heb ik toch wat trainingsachterstand kunnen inhalen en ik keek er wel naar uit met dit mooie weer in een iets trager peloton te kunnen debuteren.

Zondag stond de 3de editie van deze Inferno duathlon op mijn agenda. Deze wedstrijd is toch een beetje een zwart beest voor mij. In de 2 voorgaande edities raakte ik na enorm veel tsjolen nooit verder dan een verre top 20 plaats. Om de een of andere reden lijkt deze wedstrijd mij niet te liggen als fietser. Meestal val ik op het strand moederziel alleen en word ik in de single tracks niets anders dan opgehouden. Door veel te veel woekeren met de krachten krijg ik dan meestal in de afsluitende 10 km loop ook meestal nog een klop van de hamer van jewelste.

Vandaag sta ik aan de start van mijn eerste wedstrijd van 2019.

Door een hardnekkige heupblessure kon ik de laatste tijd niet lopen en was een deelname lang onzeker. Toen ik gisteren tijdens de verkenning nog eens hard onderuit ging en hierbij mijn knie en voet bezeerde twijfelde ik des te meer om te starten. Maar ik wilde kost wat kost erbij zijn.