Er was de laatste tijd heel wat te doen rond de annulatie van het BK Duathlon in Torhout en de steeds meer afnemende populariteit van de duathlonsport. Er werd op sociale media hevig heen en weer gediscussieerd. Ook ik nam deel aan de discussie omdat de sport me wel genegen is. Duathlon is een harde sport, en eerlijkheidshalve veel zwaarder dan triathlon. Ik zal het hier bijhouden, maar misschien is dit voer voor een aparte blog.

Na mijn zomervakantie had ik terug zin om er in te vliegen, zij het eerder beperkt want ik had nog steeds last van mijn linker (hiel en ondertussen ook knie). Goed nieuws is dat ik licht mocht sporten en dat er vanaf oktober een behandeling gestart wordt, tegen december zou ik pijnvrij moeten zijn. Echter intussen tracht ik nog een marathon te lopen in Valencia (december) en de marathon van Barcelona 2020 voor te bereiden...

Zondag 8 september is het zover. Met 4 leden staan we op 4 verschillende afstand klaar voor de laatste marathon van de BAMS. Bram vertrekt om 7.30 voor de 160km, hij finisht 10e en kan op die manier een plaats op het WK in Zwitserland verzilveren, wat een prestatie. Ken vertrekt om 8.00 voor de 90Km, hij is wat ziekjes en kan pas na 1.30U op stoom komen, hij blijft maar inhalen en kan een 2e plaats bekomen. Hij mist de podiumfoto omdat hij zijn vriendin moet bevoorraden die op de 160km rijdt. Ik vertrek om 8.30 voor de 70km.

Na de cyclocross van gisteren staat vandaag mijn eerste triathlon van dit seizoen op het programma. Ik ben heel onzeker over mijn zwemmen. Het is namelijk heel lang geleden dat ik nog eens in open water zwom en dat zorgt toch voor de nodige stress. Het MTB- en loopparcours zijn heel uitdagend en zwaar. Dit wordt een serieuze opdracht.

We gaan met 69 deelnemers, waarvan 11 vrouwen, van start.